Anemone - Anemoon

Het geslacht Anemone is veel te veelzijdig om helemaal te beschrijven. Veel soorten uit het Middellandse Zeegebied of de bergen zijn ook niet geschikt voor ons klimaat. Gelukkig blijven er genoeg Anemonen over die het in onze tuinen wel naar hun zin hebben.

In mijn bostuin wordt al zo’n 30 jaar getuinierd. Mijn vader heeft deze tuin aangelegd en heeft vele bolletjes van stinsenplanten geïntroduceerd. Vele soorten zoals Sneeuwklokje, Helmbloem, Winterakoniet, Bosanemoon en Boshyacint hebben zich goed uitgezaaid en kom je nu overal tegen. Sneeuwklokjes kleuren vanaf januari, februari de tuin wit. Ze horen voor mij nog bij de winter, maar als deze uitgebloeid zijn dan nemen de Bosanemonen het over. En dat is voor mij het teken dat de lente is begonnen.

Ik heb dan ook een groot zwak voor Anemone nemorosa die langzaam met zijn wortelstokjes de tuin verovert. Lastig voor andere planten worden ze nooit. Daar zijn ze veel te bescheiden voor. Net als veel voorjaarsbolletjes sterven ze boven de grond af als ze uitgebloeid zijn. Ze combineren dan ook goed met rodgersias of hostas die pas laat in het seizoen opkomen. De wortelstokjes hebben een hekel aan te veel vocht als ze eenmaal bovengronds zijn afgestorven, maar mogen ook niet te droog staan. Bosanemonen groeien dan ook het liefst in een dikke laag humus.

De Japanse anemonen hebben hun plekje in onze tuin wel veroverd. Soms letterlijk ‘veroverd’, aangezien sommige soorten zich flink kunnen uitbreiden. En eenmaal gevestigd is het lastig om ze weer weg te krijgen omdat elk stukje wortel dat je laat zitten weer uitloopt. Toch zou ik ze absoluut niet willen missen. De neiging tot woekeren verschilt dan ook behoorlijk van soort tot soort. De bloei is vaak lang en de bloemen zijn lekker opvallend en rijkelijk aanwezig. Knip de uitgebloeide Anemone niet meteen af na de bloei, de witte pluizige zaadhoofden zijn nog lang prachtig.